Ξαφνικά δεν μπορώ να αναπνεύσω…

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι 30 χρονών, εργάζομαι τα τελευταία 6 χρόνια ως λογιστής σε μεγάλη εταιρεία, και ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έγραφα κάτι τέτοιο δημόσια… αλλά πλέον νιώθω ότι δεν μπορώ να το κρατάω μέσα μου.

Τους τελευταίους μήνες βιώνω κάτι που με έχει "παραλύσει" ψυχικά. Ξεκίνησε με ένα αίσθημα δύσπνοιας, σαν να μην γεμίζουν τα πνευμόνια μου αέρα. Έπειτα ακολούθησαν ταχυκαρδίες, εφίδρωση, τρόμος ότι "θα λιποθυμήσω", ή και "θα πεθάνω". Πήγα σε παθολόγο, καρδιολόγο, έκανα εξετάσεις – όλα φυσιολογικά. Ήμουν σίγουρος ότι κάτι μου ξεφεύγει... μέχρι που άκουσα για κρίσεις πανικού.

Στην αρχή δεν το δέχτηκα. Δεν ήμουν "από αυτούς", σκέφτηκα. Δεν έχω "προβλήματα", έχω δουλειά, φίλους, οικογένεια. Όμως τα συμπτώματα επέστρεφαν – πολλές φορές στη δουλειά, και χειροτέρευαν όταν είχα deadlines ή πίεση.

Άρχισα να απομονώνομαι. Από τους φίλους, από τη σύντροφό μου, από τον ίδιο μου τον εαυτό. Έκανα και το λάθος να ψάχνω στο internet, οπότε ήμουν σίγουρος ότι έχω κάποια σοβαρή νόσο.

Μέχρι που ένας γνωστός μου, μου είπε: "Αυτό που περιγράφεις λέγεται κρίση πανικού. Και το έχω περάσει."

Ξεκίνησα να διαβάζω, να καταγράφω τις σκέψεις μου, να παρατηρώ πότε έρχονται τα συμπτώματα. Και αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι ίσως δεν είμαι μόνος μου.

Ανοίγω αυτό το θέμα γιατί:

Θέλω να μοιραστώ την εμπειρία μου με άλλους που το βιώνουν.

Θέλω να ρωτήσω: Πώς ξεκινήσατε να διαχειρίζεστε τις κρίσεις πανικού;

Βοήθησε σε κάποιον η αλλαγή τρόπου ζωής, η γυμναστική, η ψυχοθεραπεία;